Samkvæmt læknavísindunum á ég að eiga barnið eftir akkúrat viku. Er samt farin að bíða, búin að þvo og setja utan um og ákveða í hverju barnið á að vera á leiðinni heim af sjúkrahúsinu, finnst það doldið atriði svo ég treysti ekki bóndanum til að velja það dress. Annars er maður ekki með öllum mjalla þessa dagana. Frekar en ekkert bakaði ég kleinur í dag og gerði heiðarlega tilraun við ástapunga sem gekk fremur illa en þeir enduðu sem rúsínukleinur........ ekki amalegt afbriðgði það, skyldi ég ekki verða beðin um að setja uppskriftina í einhverja Hagkaupsbókina......
Snjórinn er að fara en það er frost í Danaveldi. Við erum eiginlega bara að bíða eftir því að flytja heim enda orðin húseigendur á Íslandi. Já, maður slær um sig og á tvær húseignir í tveimur löndum........ geri aðrir betur.
Gangið á guðs vegum

Í dag rignir eins og hellt sé úr fötu hér í valdi Margrétar Þórhildar. Eftir þó nokkrar vangaveltur og skoðanir eru ljósmæður Álaborgar komnar á þá skoðun að barnið hafi snúið sér og sé nú í réttri stöðu og þvi búið að aflýsa keisaraskurði frúarinnar til mikillar ánægju. Þá er svo sem ekkert annað að gera en að bíða eftir að blessuðu barninu þóknist að koma í heiminn og einhvern veginn hef ég það á tilfinningunni að það verði ekki fyrr en í febrúar.

Mikið er um að vera hjá okkur þessa dagana, verið að skoða ýmis byggingarefni og þess háttar sem setja á í Stekkjarhvamminn góða og svo erum við komin með húsið okkar hér í sölu og er von á fólki að skoða kl. 9 í fyrramálið, já hvorki meira né minna en kl. 9 takk fyrir. En við erum bara bjartsýn og vonum það besta.

Undanförnu höfum við verið að horfa á íslenska sjónvarpið með einhverju tv-out. Við getum þá fylgst með efni sem sent er út á netinu í okkar eigin sjonvarpi. Gæðin eru nú ekki sérstök en við látum okkur hafa það. Við áttum afar bágt með okkur þegar við horfðum á Laugardagskvöld með Gísla Marteini sem er nú hin mesta furðuvera ever. Samt er eitthvað sjermerandi við hann og maður fyrirgefur honum tilgerðina og fáfræðina eftir að hafa horft án nokkra þætti. Reyndar fór það óþyrmilega í taugarnar á mér þegar hann var að tala við gamla fólkið í upprifjunarþættinum. Mér fellur það illa þegar talað er við gamalt fók eins og það sé smábörn, jæja stelpur eru þið ekki í stuði, hvað eruð þið að föndra, ætlið þið ekki að taka spor með mér á eftir og dilla ykkur svolítið..... dísus hvað þetta er hallærislegt. Hins vegar verður það að játast að þeir þættir sem við sáum fyrir og um jólin voru skemmtilegir þó maður hafi stundum einhvern veginn skammast sín fyrir hönd Gísla. Best þótti mér Kristján Jóhanns og Björk.
Já þess er ekki er ekki langt að bíða að maður getur sé allt það “góða efni” sem fyrirfinnst í íslensku sjónvarpi. Stefnt að heimflutningi í mars.
Gangið á guðs vegum!

Kærur lesendur,
Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir það gamla
Maður er búin að hafa það gott í meira lagi og lítið gert annað en sofið, lesið og etið. Er búin að vera óvenju afkastmikil í lestrinum þessi jólin enda erfitt fyrir búrhvali að rísa oft úr rekkju og stunda heimilishald nema rétt til að sjá til þess að maður verður ekki sjálfur hungurmorða. Meðal bókmenntaafreka sem ég hef lesið má nefna Lindu P, Ruth Reginalds, Flosa Ólafs, Dóttir gæfunnar og Storminn eftir Einar Kára.
Á Þorláksmessu fjárfestum við í raðhúsi í Hafnarfirði en allt á að vera klappað og klárt í þeim málum næstkomandi fimmtudag. Við erum búin að vera skoða parket og svona eitt og annað í byggingarvöruverslunum til að setja í Stekkjarhvamminn. Nú svo vantar öll heimilistæki þar sem hvítvörur fylgja alltaf með hér í Dk þegar maður selur. Er langþráður þurrkari þar á lista enda við orðin langþreytt á inniþurrkun af þremur drengjum.
Nú snjórar í borg ála og skólastrákarnir komnir út að leika sér. AÐalsteinn ern ú orðinn sáttur við tilhugsunina að flytja frá Danmörku og sætta sig við Hafnarfjörðinn. Erfiðast verður auðvitað að byrja í nýjum skóla og vona ég bara til guðs að hann lendi í góðum bekk með góðan kennara, get ekki á heilli mér tekið ef hann lendir í einelti eða eignast enga vini því hér er hann félagslega vel staddur og lífið brosir við honum. En þetta er áhætta sem maður tekur og við það situr. Minni áhyggjur hef ég að Jóhanni, enda hann yngri og ekki eins vanafastur og Aðalsteinn. Jóhann á líka oftast auðvelt með að umgangast fólk og er fljótur að vinna hug og hjörtu manna. Hann á þó langt í land með sína íslensku og svo er bara að vona að það verði honum ekki þrándur í götu þegar hann byrjar í ísl. skóla. Liti prinsinn er langopnastur og á eftir að blómstra á leikskóla um leið og hann fær þar inni sem er nú ekki alveg útséð um, svona fyrst um sinn en ég verð auðvitað heima svo þetta reddast allt saman á einn eða annan hátt.
Við lentum reyndar illa í því á gamlárskvöld þegar bomba frá nágrannanum valt á hliðina og fór beint á okkur og sprakk. Jóhann fék neista í hnésbótina, ég á kálfann og Hannes í fingurinn. Jóhann grét eins og vonlegt var, og var kældur með ísmolum þar til hann sofnaði, þetta eru fyrstu áramótin sem hann er vakandi kl. 12. Aðalsteinn hins vegar slapp en fékk taugaáfall blessaður og grét óstöðvandi í klukkutíma af ótta við að við værum stórsköðuð. Hann vildi að allar gardínur væru drengnar niður og vildi að danksa þjóðin, eins og hún leggur sig, hætti að skjóta upp flugeldum vegna þessa áfalls. Pabba hans þótti nóg um og bað hann að taka þessu af karlmennsku en ég sagði að hann mætti gráta........... en það má ég ekki fyrir pabba sagði greyið milli ekkasoganna........ þegar ég reyndi að hugga hann með að það var nú gott að þetta fór ekki í augun á okkur eða að Óttar var ekki með, þyrmdi algjörlega yfir hann og hann sá fyrir sér Óttar brenndan og illa til reika. Það er óhætt að segja að frumburður minn sé tilfinningavera og eigi auvelt með að setja sig í spor annarra þó dramatíkin geti nú alveg gert út af við mann á stundum. AÐ hans sögn er þetta versta byrjun á nýju ári í hans lífi
Segi þetta gott í bili og bið eins og vanalega guð að vera með ykkur á nýju ári.